on the Road

Terwijl ik dit schrijf zit ik in een oude subaru met een matras achterin: mijn bed van vanavond. De deur staat open want de temperatuur is lekker en het is even droog. Maar aan de wolkenlucht te zien duurt dat niet lang, er is sowieso veel regen voorspeld. Voor ik verder ga over die oude subaru heb ik gisteren nog een mooi staaltje Nieuw-Zeelandse gastvrijheid meegemaakt. Als afscheidscadeau bij Espresso Enzo heb ik een cadeaubon gekregen van een koffiebarretje in Auckland (hoe leuk!!) maar omdat je geen waardebonnen mag toesturen moest ik het doen met een foto. Echter, toen ik er twee dagen geleden was kon ik met de foto niet betalen; de eigenaren waren er niet en degene achter de bar wist van niks. Shit happens dacht ik, het kan vast opgelost worden. Dus ik beloofde de volgende dag terug te komen (gisteren dus). Na wat geregel heb ik contact gehad met de eigenaresse, ze vond het zo erg dat het zo gelopen was dat ze me terug wou betalen van de vorige dag en zelfs een hostelovernachting wou vergoeden! Nou, dat vond ik niet nodig, maar een terugbetaling vond ik wel op zijn plaats. Dus beloofde ik haar dat ik gelijk zou komen, wat wel handig was wat in het hostel was mijn ontbijt weggegooid, blijkbaar heeft iemand met opruimen mijn label over het hoofd gezien of ik heb met mijn moeë hoofd Mn label verkeerd gelabeld. Maar dat resulteerde wel voor een tweede ochtend op rij voor een fantastisch ontbijt want man, wat kon je daar lekker ontbijten! En met goeie koffie erbij! Dus ik kreeg mijn geld terug, hoefde niks af te rekenen en als cadeautje kreeg ik ook nog een herbruikbare to go koffiemok! Super leuk, één met een verhaal, die ik zeker de komende drie maanden ga meeslepen! Na dat goeie ontbijt ben ik naar Mount Eden gelopen, de hoogste vulkaan van Auckland, wat een uurtje lopen was. Ik dacht: dat is prima te doen, even vergeten dat Auckland op 50 vulkanen is gebouwd, nou dat hebben mijn benen gevoeld! En toen moest ik Mount Eden nog op! Maar het uitzicht was het dubbel en dwars waard! Je kunt over een heel groot deel van de stad kijken, en wat is Auckland groot! Echt giga!! Toen ben ik langzaam terug gehobbeld, ben onderweg nog gestopt bij de wintergarden waar ze mooie planten in kassen hebben en een hele varentuin. Onderweg terug ben ik in het park nog even op een bankje in de zon een boek gaan lezen en eenmaal thuis was ik zo moe dat ik in slaap viel en een half uur later verdwaasd wakker werd toen mijn kamergenoot binnen kwam lopen. Oeps. Maar opnieuw een zeer geslaagde dag in Auckland. En hoewel de stad heel relaxed is, mensen hebben geen haast, botsen niet tegen elkaar op, wachten netjes voor het stoplicht (waarbij je trouwens ook diagonaal over mag steken bij kruisingen trouwens) was ik de stad toch wel weer een beetje zat. En dát is de reden dat ik in de oude subaru met het matras achterin zit. Het is niet mijn eigen, maar die van Julia, een meisje dat een reismaatje zocht. Dus samen zijn we vandaag naar coromandel gereden. Een bochtige maar mooie trip, waar ik me heb verbaasd over de planten diversiteit van nieuw zeeland! Onderweg hebben we nog een watervalletje bezocht en kwamen we een kleine biggetjes boerderij tegen, zo leuk! Nadat we even met de biggetjes hadden geknuffeld zijn we doorgereden en staan we nu op een camping. Morgen wilden we eigenlijk een wandeling maken maar de weersvoorspellingen zijn niet zo goed dus als het de hele tijd regent gaan we verder rijden. Alles ligt open, ik weet nog niet hoe lang ik met Julia meereis, maar dat zie ik dan wel weer! Ik heb lang getwijfeld of ik verder noord van Auckland ging, maar Julia kwam er net vandaan dus daar kan ik niet meer heen. Maar er is zoveel te doen dat dat niet zoveel uitmaakt. Ik wil wel heel graag naar taupo denk ik, en zij is daar ook al geweest. Maar ik kan de bus nemen wanneer ik wil :).