“Dat duurt maar een uurtje”

“Dat duurt maar een uurtje” is wat Ché toen ik tijdens ons ontbijt in Hoi An zei: “kijk nou hoe hard het regent!” 48 uur later was het nog steeds niet droog. Niettemin zijn we gewoon naar buiten gegaan, gewapend met een regenjas en een grote paraplu en op onze slippertjes hebben we ons de drie regenachtige dagen in Hoi An toch nog goed bezig kunnen houden. In het oude stadscentrum liepen na een aantal uur al tot halverwege onze schenen in het water, waardoor Ché zijn slipper brak, tot grote hilariteit van de slipper verkoopster, waarbij we op dat moment natuurlijk niet konden afdingen; “no no, rain!” Ze had groot gelijk haha!

Hoi An is een heel oud stadje in het midden van Vietnam en staat bekend om zijn kleermakers. Daar hebben we ons dan ook voornamelijk mee bezig gehouden die drie dagen, want een pak perfect laten zitten, dat kost wel even tijd. Maar het was een leuke ervaring! Je gaat naar een winkel met een plaatje van een jurk, en de volgende dag is ie voor jou op maar gemaakt. Hetzelfde geldt voor schoenen overigens. 

In de avond is de stad heel mooi verlicht met lantaarntjes en gaan er allemaal bootjes het water op. Het is een heel toeristisch stadje maar zeker het bezoeken waard!

Na Hoi An zijn we met de trein naar Hué gegaan. De treinen hebben hier meerdere klassen dan in Nederland. De duurdere klassen (die niet echt heel duur zijn) zijn erg luxe en comfortabel, dus het was een fijne treinreis. Hué is de oude keizerlijke hoofdstad van Vietnam, en heeft een hoop mooie gebouwen. Waar we maar een klein beetje van hebben gezien, want wederom regen, maar dit keer met kou. Maar we hebben ons goed vermaakt onder het genot van een kopje koffie en thee. Gelijk in de avond hebben we de slaaptrein genomen naar Ninh Binh, een reis van 12 uur en als het goed was zou het daar droog zijn. De reis met de trein was zeer comfortabel. We sliepen in een coupé met 4 bedjes, en alleen het eerste uurtje zat er nog iemand bij ons in de coupé en de rest van de tijd hadden we hem voor onszelf. De bedjes zijn smal maar lang genoeg en de kussens en dekens comfortabel. De trein schommelt je lekker in slaap en de volgende ochtend ben je lekker op de plaats van bestemming. De omgeving van Ninh Binh is erg mooi, met de rijstvelden en “suikerbroodrotsen”. Het was er inderdaad lekker droog en we hebben er heerlijk gewandeld en gefietst. Het deel waar wij verbleven, tam coc, is echt gebouwd voor toeristen en om een of andere reden was het eten niet echt lekker (ja zelfs in Vietnam kan dat!) maar tijdens ons fietstochtje kwamen we langs een restaurantje wat ze nog aan het bouwen waren maar ze waren wel al open, en daar hebben we de lekkerste koffie gedronken en fantastisch goed gegeten! Dus wij weer blij :) vanochtend zijn we met de trein naar Hanoi vertrokken om de bus naar Sapa te nemen. Dit keer hadden we een coupe met zes bedjes omdat de zitplaatsen al vol waren en dit de goedkoopste optie was. En aangezien we maar twee uur met de trein hoefden prima te doen. Maar het is een stuk minder luxe dan de coupes met vier bedjes. Ze zijn veel meer oncomfortabel en de trein stinkt een beetje meer en de wc, daar zal ik het maar gewoon niet over hebben. Nu crossen we in een veel te luxe bus naar Sapa (wat aan de grens met China ligt) maar alle normale bussen waren al vol. In ieder geval, degene met goeie recensies want sommige bussen schijnen hier nogal als crazy te rijden. Ik ben benieuwd naar Sapa, lekker weer de bergen in :)