Alone again.... of toch niet?

Ik zit nu op de ferry om mijn oversteek naar Zuidereiland te maken! Er is een hoop gebeurd de afgelopen dagen! Allereerst heb ik afgelopen woensdag afscheid genomen van mijn reismaatje Julia! Dus de tijden van rondrijden, buiten leven  en autoyoga (zo voelt het als je je probeert aan en uit te kleden in een auto) zijn voorbij. Zij gaat terug naar Auckland, ik ga verder naar het zuiden. Het was best een rare dag. Het hostel waar ik in sliep in New Plymouth was super schattig en super oud. Maar de bedden waren heerlijk! Ik had er twee nachten geboekt omdat ik wel even een dagje kon gebruiken om bij te komen van de afgelopen weken en om uit te zoeken hoe ik verder moest reizen. Dus na een relaxed dagje in New Plymouth, waar bijna niks is te beleven behalve een heel indrukwekkend stadspark, heb ik de volgende dag de bus genomen naar Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Het was gelijk een lange busrit, ongeveer 7,5 uur. Maar ik heb lekker gezeten, muziek geluisterd en naar buiten gekeken. Eenmaal in Wellington moest ik nog een half uurtje lopen naar mijn hostel, en dat was geen straf! Ik ben lekker door de haven gelopen en die was super gezellig! En het is de haven met het meest blauwe water wat ik ooit heb gezien. Het hostel waarin ik zat was echt gigantisch! Ik kreeg een upgrade naar een 4-persoonskamer op de 6e (!) verdieping met uitzicht op de haven. Ik was even bang hoe ik in dit grote hostel een nieuw reismaatje kon vinden maar in de avond bleek ik een heel leuk kamergenootje te hebben! Ze heet Jessica en is ook Duits (dit is geen toeval, er zijn hier namelijk ontzettend veel Duitsers) en ze vroeg gelijk of ik mee ging naar de night market waar zij heen ging met een Duitse jongen (Frederik) die ze in de bus had ontmoet. Frederik had ondertussen al kennis gemaakt met Ryan (uit california die met zijn fiets van noord naar zuid fietst) en de Keniaanse Pewe. Zo hadden we een gezellig groepje om de stad in te gaan. Na de markt zijn we nog wat gaan drinken in de stad, en wat is wellington gezellig! Er hangt een super goed sfeertje, best wat mensen op straat, er zijn terrasjes (hoewel wellington niet echt een terrasklimaat heeft omdat het er heel vaak hard waait en ook regelmatig regent) en er zijn super veel barretjes. Het was een super gezellige avond, en het is leuk iedereens verhalen te horen maar ook de redenen om te gaan reizen. Iedereen heeft zijn eigen verhaal. 

De volgende dag was een regenachtige dag, maar dat gaf niet want ik heb me de hele dag vermaakt in het nationale museum Te Papa. Wat een fantastisch museum. Ze hebben nu een tentoonstelling over de eerste Wereldoorlog, waar niet helemaal mijn interesse ligt maar er staan een stuk of vijf beelden van soldaten die 3 á 4 keer zo groot zijn als levensecht. Ze waren super indrukwekkend, je kon zelfs de poriën in de huis zien zitten. Ze zijn gemaakt door WETA studio’s. Zij hebben ook alle orks, hobbit voeten, elfenoren, wapens enz. voor de Lord of the Rings films gemaakt (en dingen voor een hoop andere films). De studio’s zijn ook te bezoeken trouwens, niet gedaan, misschien voor een andere keer. 

Het museum heeft ook een gedeelte over de eerste bewoners van Nieuw-Zeeland en de invloed ervan op het land. De eerste waren de voorouders van de Maori, die planten (zoete aardappel) en dieren (ratten en honden) voor de voedselvoorziening op dit onbekende oord meebrachten. Vervolgens kwamen de Engelsen die op hun beurt weer schapen en en diervoeder gewassen meenamen om van te kunnen leven. Eenmaal gesetteld importeerden ze ook vogels zoals mussen om een gevoel van thuis te behouden, en opossums voor bont productie. Niet in de gaten hebbende dat dit land geen natuurlijke vijanden heeft en er dus veel te veel beesten komen. Dus introduceerden ze de natuurlijke vijanden wat er vervolgens weer voor zorgde dat die een plaag werden die bovendien de native species opaten. Sommigen vormen tot op de dag nog steeds een probleem zoals opossums en geiten. Hetzelfde geld voor planten, de tuinplanten zijn ondertussen ook invasieve soorten geworden. Het is dus wel begrijpelijk waarom ze bij de douane zo streng zijn over het meebrengen van eventuele zaden/insecten/voedselproducten. Maar de tentoonstelling eindigt positief met: “embrace the past, prepare now to shape the future”

In het museum heb ik ook nog een tour gedaan om extra informatie te krijgen over Maori. Jessica en Ryan deden deze tour ook en er was niemand anders dus samen met onze leuke Maori gids zijn we een rondje over de Maori afdeling gelopen. Nu weet ik waarom Maori’s hun tong uitsteken (hee, ik weet wie ik ben, maar wie ben jij), dat hun tattoos alle gegevens bevatten van hun familie en leven, waar ze vandaag komen, en dat ze kunnen navigeren met de sterren, kokosnoten, walvissen, en de meest bijzondere vond ik nog wel dat de mannelijke Maori’s door middel van de trillingen in het water die ze waarnemen met hun testikels kunnen navigeren. Geen idee hoe dat precies werkt maar blijkbaar kan het haha! 

In de avond regende het nog steeds dus zijn Ryan, Jessica, Frederik en ik naar de bioscoop gegaan, “a star is born” van lady gaga, echt een hele goeie film! Aanradertje dus. Deze avond heb ik ook besloten om een dag korter in Wellington te blijven zodat ik met Jessica en Frederik mee de Abel Tasman coastal track kan lopen, een van de great walks van Nieuw Zeeland. Dus gisteren was alweer mijn laatste dag in de geweldige stad waar ik de super gigantische botanische tuin heb bezocht en het nationale gerecht “fish&chips” heb gegeten (overblijfseltje van de Britse kolonisatie). En het was een hele goeie! 

Nu wordt ik zo langzamerhand ingesloten door het land van Zuidereiland. Groene bergen, super blauwe zee, welkom op Zuidereiland!